کد مطلب:150210 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:237
در کربلا به کجا نگاه می کنید
در كربلا كجا را نگاه می كنید؟ ما اكثر وقت ها در بحث كربلا به صحنه عاشورا نگاه می كنیم ولی به فرهنگی كه در پشت و پهلوی این فرهنگ موجود است نگاه نمی كنیم. حضرت زینب علیهاالسلام در كربلا به سقیفه نگاه می كند، یعنی به پنجاه سال پیش [1] ، ما باید در كربلا نگاهمان را باز كنیم و فرهنگ آن زمان را ببینیم و بعد برای امروز خودمان از آن درس، بلكه درس ها بگیریم.
نسلی در صحنه است كه بین عهد الهی صدر اسلام كه با آن همه سادگی بندگی و حیرت با آسمان و غیب همراه بود و بین عهد پرتجمل و تزویر معاویه، سرگردان مانده است. نه می تواند دل از آن بركند و نه می تواند از این به در آید حسین علیه السلام پیام بلند نجات آن عصر شد، تا راه دل سپردن به عهد پیامبر صلی الله علیه و آله را به بشریت بیاموزاند.
جوانان ما هم امروز از طرفی به یاد فرهنگ بسیجیان و امام و شهدا می افتند و از طرفی بعضی از مسؤولان پرتجمل و كسانی را كه به اسم انقلاب،
ثروت های بادآورده دولتی دارند، می بینند و سرگردان می شوند، و لذا اگر از این نسل، حسین علیه السلام را نگیرید، به یزید و غرب نزدیك نمی شود و نه تنها سرگردان نمی ماند بلكه صدای بلند اعتراضی می شود بر آنهایی كه دارند جامعه را از عهد امام و بسیجیان جدا می كنند، و از همین طریق هم جامعه اصلاح می شود و هم زندگی این جوانان معنای واقعی به خود می گیرد. عمده آن است كه ما باید توجه خود را به عمق و مبانی هر فرهنگی جلب كنیم تا امروز را درست تحلیل نماییم. بدانیم چه تفكری است كه می خواهد عهد الهی جامعه را به غفلت بكشاند، در سقیفه گفتند مردم را به خود واگذارید و در این راستا، امامت حذف شد، و جامعه به غفلت و سرگردانی دچار شد، بیایید كاری بكنید كه آن تجربه تلخ كشته شدن تجسم معنویت دوباره تكرار نشود.
این آخرین فراز صحبت من است التفات بفرمائید:
می گفتند: مردم را به حال و اراده خودشان واگذارید، شما را با مردم چه كار؟ و این یعنی مردم را آشكارا به نیستی كشاندن و بردگی آنها را در نظام اموی جاودانه كردن، و حسین علیه السلام دیواره های این بردگی جاودانه را ویران كرد، و وسوسه ها و تهمت های بی اعتنایی به مردم را به چیزی نگرفت و فرهنگ غمخوارگی برای مردم را قوت بخشید، تا مردم فقط در زمین نمانند و از آسمان محروم نگردنند.
فضای بی اعتنایی را چه كسانی شایع می كنند؟ حسین بن علی علیهماالسلام اگر می خواست بی اعتنا باشد حكومت معاویه و یزید با همان فرهنگ خاص خودش تداوم پیدا می كرد. بی تفاوتی در جامعه دینی، یعنی بگذاریم فرهنگ غیردینی در جامعه خانه كند. هنر این است كه حسین گونه، آری! حسین گونه، و نه به گونه ای دیگر، با چنین فرهنگی مقابله كنیم و چنین مقابله ای حكمت حسینی می خواهد با همه عمق و سوز و شور و حكمتش.
«و السلام»
نسلی در صحنه است كه بین عهد الهی صدر اسلام كه با آن همه سادگی بندگی و حیرت با آسمان و غیب همراه بود و بین عهد پرتجمل و تزویر معاویه، سرگردان مانده است. نه می تواند دل از آن بركند و نه می تواند از این به در آید حسین علیه السلام پیام بلند نجات آن عصر شد، تا راه دل سپردن به عهد پیامبر صلی الله علیه و آله را به بشریت بیاموزاند.
جوانان ما هم امروز از طرفی به یاد فرهنگ بسیجیان و امام و شهدا می افتند و از طرفی بعضی از مسؤولان پرتجمل و كسانی را كه به اسم انقلاب،
ثروت های بادآورده دولتی دارند، می بینند و سرگردان می شوند، و لذا اگر از این نسل، حسین علیه السلام را نگیرید، به یزید و غرب نزدیك نمی شود و نه تنها سرگردان نمی ماند بلكه صدای بلند اعتراضی می شود بر آنهایی كه دارند جامعه را از عهد امام و بسیجیان جدا می كنند، و از همین طریق هم جامعه اصلاح می شود و هم زندگی این جوانان معنای واقعی به خود می گیرد. عمده آن است كه ما باید توجه خود را به عمق و مبانی هر فرهنگی جلب كنیم تا امروز را درست تحلیل نماییم. بدانیم چه تفكری است كه می خواهد عهد الهی جامعه را به غفلت بكشاند، در سقیفه گفتند مردم را به خود واگذارید و در این راستا، امامت حذف شد، و جامعه به غفلت و سرگردانی دچار شد، بیایید كاری بكنید كه آن تجربه تلخ كشته شدن تجسم معنویت دوباره تكرار نشود.
این آخرین فراز صحبت من است التفات بفرمائید:
می گفتند: مردم را به حال و اراده خودشان واگذارید، شما را با مردم چه كار؟ و این یعنی مردم را آشكارا به نیستی كشاندن و بردگی آنها را در نظام اموی جاودانه كردن، و حسین علیه السلام دیواره های این بردگی جاودانه را ویران كرد، و وسوسه ها و تهمت های بی اعتنایی به مردم را به چیزی نگرفت و فرهنگ غمخوارگی برای مردم را قوت بخشید، تا مردم فقط در زمین نمانند و از آسمان محروم نگردنند.
فضای بی اعتنایی را چه كسانی شایع می كنند؟ حسین بن علی علیهماالسلام اگر می خواست بی اعتنا باشد حكومت معاویه و یزید با همان فرهنگ خاص خودش تداوم پیدا می كرد. بی تفاوتی در جامعه دینی، یعنی بگذاریم فرهنگ غیردینی در جامعه خانه كند. هنر این است كه حسین گونه، آری! حسین گونه، و نه به گونه ای دیگر، با چنین فرهنگی مقابله كنیم و چنین مقابله ای حكمت حسینی می خواهد با همه عمق و سوز و شور و حكمتش.
«و السلام»
[1] حضرت زينب عليهاالسلام وقتي در عصر عاشورا بر سر نعش برادرش آمد، فرمود: بابي المقتول بيوم الجمعة او الاثنين. پدرم فداي تو، تو كشته ي روز جمعه هستي (يعني روز عاشورا) يا كشته ي روز دوشنبه (يعني روز سقيفه ي بني ساعده) كه جريان رهبري الهي را به رهبري مردمي تغيير دادند و انتخاب را در مقابل نصب بپا نمودند.